parand

در قراردادها موضوعات مختلفی مطرح می شوند که این موضوعات می تواند ، یک تعهد مثل خرید و فروش و یا تعهد به کشیدن نقاشی یا ساختن یک مجسمه باشد . بنابر سایت مشاوره حقوق قراردادهای دینا ، اینکه موضوع یک قرارداد چیست آن را به عهدی و تملیکی تقسیم می شود . عقد تملیکی یعنی عقدی که در نتیجه آن مالکیت چیزی به فرد دیگری منتقل می شود . مانند قرارداد بیع که در تعریف آن آمده است : " تملیک عین به عوض معلوم " یعنی خریدار بابت پرداخت بهای مشخصی مالک کال خریداری شده می شود . در مقابل عقد عهدی ، عقدی است که در آن تعهد می شود یکی از دو طرف قرارداد یا هر دوی آنها کاری را انجام دهند . برای مثل در قرارداد ساخت مجسمه یکی متعهد به ساختن مجسمه است و دیگری باید بهاء آن را بپردازد یا در عقد ازدواج هر دو طرف متعهد به پیمان نکاح هستند . تفاوت عقد عهدی و عقد تملیکی در دو مورد است . اول در موضوع تعهد است که در عقد تملیکی ، انتقال مالکیت و در عقد عهدی انجام کاری است . دومین مورد در نحوه درخواست انجام تعهد است . تفاوت در ماهیت این دو عقد نحوه مطالبه آنها را نیز متفاوت می کند . برای مطالعه کامل مقاله تفاوت عقد عهدی و عقد تملیکی روی لینک زیر کلیک کنید :

حقوق مالی بعنی حقی که هر فر د نسبت به اموال خود دارد . این حقوق توسط قانون گذار مشخص می شود . به گزارش سایت مشاوره حقوقی دینا ، حقوق مالی ، حقوق مرتبط با اموال هر فرد است . برای تعریف حقوق مالی باید به ویژگی های آن استناد کنیم . ویژگی های حقوق مالی باعث می شود تا بتوانیم آنها را از حقوق غیر مالی جدا کنیم . این ویژگی ها از این قبیل است : حقوق مالی دارای سود و مفعت هستند یعنی منفعتی که می توان آن را به پول تبدیل کرد . دوم اینکه حق مالی را می توان به دیگری انتقال داد . سومین ویژگی حق مالی این است که می توان آن را از خود سلب کرد . همچنین حقوق مالی قابل توقیف است . این ویژگی ها در حقوق غیر مالی مثل حق زوجیت وجود ندارد . حقوق مالی به دو دسته تقسیم می شوند . انواع حقوق مالی از جمله حق عینی و حق دینی است . حق عینی ، حقی است که هر شخص نسبت به اموالی عینی مثل کیف و ماشین و خانه خود دارد . حق عینی به دو دسته حق عینی اصلی و حق عینی تبعی تقسیم می شود . در مقابل حق عینی ، حق دینی وجود دارد . حق دینی ، حقی است که بابت پرداخت دین یا انجام دادن کاری بر عهده دیگری است . برای مطالعه کامل مقاله تعریف حق دینی و انواع آن روی لینک زیر کلیک کنید :

افراد می توانند هر طور که مایلند با یکدیگر قرارداد ببندند به شرطی که این قرارداد مخالف قانون و اخلاق حسنه نباشد . در هر حال تمام قراردادها باید تابع قواعد خاص تنظیم عقود باشند . در قانون برای بعضی از قراردادها نام و قواعد مشخصی در نظر گرفته شده است و افراد باید این قراردادها را به همان ترتیبی که در قانون ذکر شده است منعقد کنند . به این دسته از عقود ؛ عقد معین گفته می شود . مثل عقد بیع ، عقد اجاره ، عقد رهن و ... . در مقابل عقود معین ، عقود نامعین قرار دارند . عقد نامعین ، قراردادی است که در قانون برای آن نام و قواعد به خصوصی ذکر نشده است . اما این به این معنی نیست که قانون بر آنها حکومت نمی کند بلکه این قراردادها برای آزادی افراد برای انجام معاملات در نظر گرفته شده اند البته تا جایی که مخالف قانون و اخلاق حسنه نباشند . بنابراین به نقل از سایت مشاوره حقوق قراردادهای دینا ، می توان گفت تفاوت عقد معین و عقد نامعین در دو مورد است : اول تفاوت در تعیین مقررات مربوط به عقد و دوم سکوت در متن قرارداد . در واقع در عقد معین در صورت سکوت قرارداد درباره موضوعی می توان به قانون مراجعه کرد اما ر عقد نامعین چنین قواعد ویژه ای وجود ندارد . برای مطالعه بیشتر درباره عقد معین و نامعین روی لینک زیر کلیک کنید :

به گزارش سایت مشاوره حقوقی دینا، اموال دارای دسته بندی های مختلفی هستند . یکی از مهمترین این دسته بندی ها ، تقسیم اموال به منقول و غیر منقول است . ملاک تقسیم بندی اموال به این شیوه ، قدرت جا به جایی اموال است . اموال منقول قابل قابل جا به جایی و اموال غیر منقول غیر قابل جا به جایی هستند . همین ویژگی باعث شده است تا آثار حقوقی متفاوتی بر اموال منقول و غیر منقول بار شود . از جمله نتایج تفاوت مال منقول و غیر منقول در موارد زیر است :

یکی از مسائل مهم در مورد احکامی که از دادگاه صادر می شود این است که این حکم بصورت حضوری صادر شده است یا غیابی است . شناسایی حکم حضوری از احکام غیابی مسئله مهمی است . چرا که یکی از روش های اعتراض به آراء صادر شده توسط دادگاه یعنی واخواهی تنها از احکام غیابی امکانپذیر است . این مسئله ارتباط مستقیمی با شیوه ابلاغ به طرفین دارد . به استناد سایت آیین دادرسی دینا ، مطابق ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی ، " حکم دادگاه حضوری است ؛ مگر اینکه خوانده یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده باشد و بطور کتبی نیز دفاع نکرده باشند و یا اخطاریه ابلاغ واقعی نشده باشد " . بر همین اساس است که اگر حکم غیابی بود ، قابل واخواهی است و در غیر این صورت نمی توان از آن واخواهی کرد . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت حکم غیابی و حکم حضوری بر روی لینک زیر کلیک کنید :

مهریه در واقع مالی است که حین عقد ازدواج به زن تملیک می شود . مباحث مربوط به مهریه که در قانون مدنی آمده است برگرفته از فقه اسلامی است . بر اساس قانون مدنی ، انواع مهریه را می توان شامل مهر المسمی ، مهر المثل و مهر المتعه است . به نقل از سایت مشاوره حقوق خانواده دینا ، مهر المسمی مال معین و مشخصی است که زن و مرد در باره آن به توافق می رسند و آن را در سند ازدواج درج می کنند . اما در صورتی که طرفین مهریه و میزان آن را مشخص نکرده باشند و مرد زن را طلاق بدهد ، به زن مهر المثل تعلق می گیرد که تعیین میزان آن با توجه به عرف و وضعیت زن مشخص می شود . یکی دیگر از انواع مهریه ، مهر المتعه است که در صورت عدم ذکر مهریه حین عقد و قبل از نزدیکی میان زوجین ، به زن تعلق خواهد گرفت . برای تعیین این نوع مهر ، وضعیت مرد لحاظ خواهد شد . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد انواع مهریه بر روی لینک زیر کلیک کنید :

وقتی دو نفر باهم قرارداد می بندند در مقابل هم تعهد دارند . این تعهد می تواند یا انجام کار یا پرداخت یک مال باشد . به نقل از سایت مشاوره حقوق قراردادهای دینا ، یکی از دسته بندی های قراردادها ، تقسیم آنها به عقد معوض یا عقد مجانی است . عقد معوض آن است که در برابر تعهد هر یک از دو طرف قرارداد ، تعهد دیگری وجود دارد . برای مثال در عقد اجاره در برابر تعهد به اجاره دادن خانه برای مدت معین توسط اجاره دهنده ، مستاجر نیز متعهد به پرداخت اجاره بها است . برخلاف عقد معوض در عقد مجانی ، یک طرف قرارداد به صورت رایگان تعهدی را قبول می کند برای مثال در عقد هبه ، هبه کننده ، مالی را به صورت رایگان و بدون وجود تعهده متقابل به پذیرنده هبه می دهد . بنابراین می توان تفاوت عقد معوض و مجانی را در موارد زیر تعریف کرد : تفاوت در وجود عوض در قرارداد و الزام به انجام تعهد که در عقد معوض وجود دارد ولی در عقد مجانی فقط نسبت به یک طرف قرارداد ، آن هم در شرایط خاص وجود دارد . برای مطالعه بیشتر درباره عقد معوض و مجانی روی لینک زیر کلیک کنید :